معرفی
«بینالنهرین» یا سرزمین میان دو رود دجله و فرات به گهوارهی تمدن مشهور است. این منطقه که به فارسی «میانرودان» و به یونانی و لاتین «مزوپوتامیا» نامیده میشد، به همراه نواحی پیرامونش محل ظهور کهنترین تمدنها و ریشهی بسیاری از فرهنگها و دانشهای بشری است. تمدنهای باستانی سومر، عیلام، بابل و آشور، تأثیر گستردهای بر فرهنگهای پس از خود گذاشتند، از جمله بر هخامنشیان که در سدهی ششم پیش از میلاد این سرزمین را فتح کردند.
آوازهی این تمدنهای باستانی ،که در کتابهای مقدس نیز یاد شده بودند، برای قرنها مردمان را مجذوب ساخته بود. تا سدهی نوزدهم میلادی، داستانهای سفرهای جهانگردان و تاجران به سرزمینهای افسانهای مشرقزمین اشتیاق بسیاری از مردم جهان را شعلهور کرد. موزهها، روزنامهها، صاحبان صنایع و طبقهی اشراف به امید شگفتزده کردن مخاطبانشان با یافتههای حیرتانگیز و گنجهای خیرهکننده، سفرهای اکتشافی به خاور نزدیک را پشتیبانی کردند. این تب و تاب جستوجوی گنج نابودی و غارت بسیاری از آثار ارزشمند تاریخی را در بر داشت، اما در نهایت به نخستین قدمهای پیشرفت باستانشناسی بینالنهرین منجر شد. در «مزوپوتامیا: در جستوجوی گنجینههای شرق»، در نقش کاوشگران گنجهای باستانی در قرن نوزدهم، راهی سرزمینهای کهن خاور نزدیک میشوید و در سرآغاز عصری جدید، ریشههای دیرین تمدن بشر را جستوجو میکنید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.